Verwoorden wat je beleeft verandert de beleving

Eens in de 14 dagen heb ik een eleugesprek met Vera waarin we om de beurt verwoorden wat we beleven. Ik verras mezelf soms met wat er naar boven komt wanneer ik vertel over wat ik meegemaakt heb en wat ik daarbij voelde en beleefde. En ook hoe anders ik na het gesprek hierop terug kan kijken.
Deze gesprekken zijn me heel dierbaar. Om de beurt vertellen we over wat ons bezig heeft gehouden. Dit in een van te voren afgesproken tijd.

Aan wie vertellen?

Deze keer wist ik heel goed waar ik over wilde spreken. Iets wat me geraakt had en waar ik meer zicht  wilde krijgen, op wat me zo aangreep. Ik had een ontmoeting gehad met Frans die ik jaren niet had gezien en waarmee ik ooit, 40 jaar geleden, een langdurige relatie heb gehad. Kort voor het gesprek belde mijn eleumaatje af. Ik was teleurgesteld, ik huilde ervan. Ik had er zo naar uitgezien om erover te spreken. Mijn man stelde voor dat hij hierover een eleugesprek met mij zou doen, maar daar voelde ik in dit geval vanwege het onderwerp, niet zo voor.

Schrijven dan maar…

Na een paar uur was het wat rustiger in mijn hoofd en ik bedacht als alternatief, dat ik het ook zou kunnen opschrijven. Ik ben ervoor gaan zitten en al schrijvende werd het lichter in mijn hoofd. Hoewel met minder woorden als met spreken is me wel duidelijk geworden wat me vooral zo heeft beroerd.

Wat was er gebeurd?

Frans vertelde tijdens de ontmoeting die we hadden, over het verlies van zijn huidige partner en wat een lange lijdensweg dit was geweest. Hij vertelde ook dat hij eerder zo’n verlies heeft gehad en dat het toen was of er een neutronenbom in zijn hoofd was afgegaan. Op dat moment drong het niet tot me door dat hij het had over het feit dat ik bij hem ben weggegaan. Dat drong later tot me door. Natuurlijk weet ik wel dat hij me miste, maar ik was vergeten dat het zo’n impact op hem heeft gehad.

Het was een schrik, gevuld met mededogen, dat mijn stap aanleiding is geweest dat hij daar zo onder heeft geleden. Alsof ik hem iets heb aangedaan. Ik dacht als eerste: dat wil ik helemaal niet, dat iemand lijdt onder een beslissing, die ik heb genomen, maar bedacht toen dat ik daar geen invloed op heb; iemand ervaart, wat hij ervaart.

Terugdenkend aan die tijd van onze scheiding weet ik ook wel dat hij het moeilijk had, maar ik realiseerde me dat mijn herinnering vooral heeft vastgehouden dat we zo in harmonie uit elkaar gingen, dat we elkaar geregeld zijn blijven ontmoeten en een weten dat we nog steeds met elkaar verbonden zijn. Ik was blij dat ik door te schrijven nu wel begreep wat me onrust had bezorgd.

Toch uitkijken naar het eleugesprek

En ik keek al uit naar een volgend eleugesprek om er alsnog over te spreken. Verwoorden wat je beleeft aan een ander welwillend luisterend mens, die geen commentaar of advies geeft, voegt nog een andere dimensie toe, weet ik uit ervaring. Ook het zelf luisteren naar de belevenissen van de ander op deze speciale  eleumanier maakt  ons contact steeds weer heel bijzonder.

door Marie-Anne Ooijevaar

Zelf ook een eleumaatje voor verwoorden van wat je beleeft?

Lijkt jou een maatje om regelmatig een eleugesprek mee te hebben om te spreken over wat je bezighoudt ook fijn? Met als effect meer inzicht en minder negatief op ervaringen terug te kunnen kijken? Neem dan contact op met één van de contactpersonen uit Nederland of Vlaanderen.

(De namen van Vera en Frans zijn gefingeerd)